WO DE OSTSEEWELLEN TRECKEN AN DEN STRAND
Wo de Ostseewellen trecken an den Strand
Wo de D Ostseewellen trecken an den A7 Strand,
wo de gäle Ginster bleught in’ Dünen- D sand,
wo de Möwen schriegen A7 grell in’t Stormgebrus,
dor is mine Heimat, dor bün ick tau D Hus,
wo de Möwen schriegen A7 grell in’t Stormgebrus,
dor is mine Heimat, dor bün ick tau D Hus.
Wo de Ostseewellen trecken an den Strand,
wo de gäle Ginster bleught in’ Dünensand,
wo de Möwen schriegen grell in’t Stormgebrus,,
wo de Möwen schriegen grell in’t Stormgebrus,
dor is mine Heimat, dor bün ick tau Hus,
wo de Möwen schriegen grell in’t Stormgebrus,
dor is mine Heimat, dor bün ick tau Hus.
Well un Wogenruschen wiern min Weigenlied,
un de hogen Dünen seg’n min Kinnertied,
seg’n uck mine Sähnsucht un min heit Begehr,
in de Welt tau fleigen öwer Land un Meer.
seg’n uck mine Sähnsucht un min heit Begehr,
in de Welt tau fleigen öwer Land un Meer.
Woll hett mi dat Läwen dit Verlangen stillt,
hett mi allens gäwen, wat min Hart erfüllt,
allens is verschwunden, wat mi quält un drew,
häw nu Fräden funden, doch de Sähnsucht blew,
allens is verschwunden, wat mi quält un drew,
häw nu Fräden funden, doch de Sähnsucht blew.
Sähnsucht nah dat lütte, stille Inselland,
wo de Wellen trecken an den witten Strand
wo de Möwen schriegen gell in’t Stormgebrus,
denn dor is min Heimat, dor bün ickt tau Hus,
wo de Möwen schriegen gell in’t Stormgebrus,
denn dor is min Heimat, dor bün ickt tau Hus.